Urbexen in België

Vorige week ben ik weer een dagje bij onze zuiderburen in België op stap geweest. Zoals gebruikelijk had ik weer een route uitgestippeld met diverse locaties.

Om 05.15 ging mijn wekker. Na een kopje koffie bij mij thuis zijn we met zijn vijfen op stap gegaan voor weer een leuke urbex dag.

De eerste locatie was een verlaten Sauna. In het urbex wereldje wordt deze Sauna Jee genoemd. Even zoeken waar we het beste binnen konden komen, maar de deur was open.

Wat ik vooral erg mooi vond aan deze locatie, zijn de leuke vrolijke kleurtjes! En ik kon de geur van de sauna ook nog her en der ruiken. De planten die er staan zijn al helemaal aan het verdorren en het beetje water wat er nog in het dompelbad zat, was echt smerig.

In de keuken en het restaurant van de sauna stonden nog vele ketchupflessen en er lagen eierschillen en vele foto´s van de sauna in vroege tijden. De sessies van de optietingen hingen op tijd, alsof er vanmiddag weer mensen zouden komen.

Daarna zijn we doorgereden naar de volgende locatie op onze route. Helaas konden we deze niet vinden, dus op naar de volgende.

Hippodrome Sterrebeek was één kale vlakte inclusief een graafmachine. Helaas, deze locatie is nu echt met de grond gelijk gemaakt.

Op naar de volgende. We kwamen midden in Brussel uit, met overal eenrichtingswegen. Heel irritant. Ook die locatie konden we niet direct vinden dus besloten we de stad weer te verlaten en naar een andere locatie te gaan.

Deze vonden we, na héél lang zoeken. In de tussentijd hebben we nog twee andere locaties gevonden. Waarvan we naar één zeker een keer terug willen.
Nu was het teveel klim- en klauterwerk.

Het theater die we nog op onze planning hadden staan, stond volledig in de steigers. Al hebben we vernomen dat dit al járen zo is. Maar helaas, hier konden we geen ingang vinden.

Toen zijn we naar een verlaten kolenmijn gereden, Charbonnage du Gouffre. Deze mijn is in 1916 gebouwd en de meeste bijgebouwen werden pas in 1934 gebouwd. In 1960 werd de mijn gesloten en is flink in verval geraakt. Er is nog geprobeerd om er dieren uit een dierentuin op te vangen, zonder succes.

Bij aankomst kwamen we nog twee mannen en een vrouw tegen die ook foto´s wilden maken. Zij zijn een stuk met ons mee gelopen en daarna zijn we allen onze eigen gang gegaan. Dit was een hele grote locatie, dus je loopt elkaar ook niet in de weg. Op het terrein zelf kwamen we nog een stuk of zes andere urbexers
tegen.

Er was veel graffiti van binnen en alle ramen waren
eruit. Op sommige plekken waren de bomen verstrengeld geraakt met de muur, een mooi gezicht. Je moest goed uitkijken waar je je voeten neerzette, omdat er diepe gaten in het beton zaten.

Als laatste wilde we nog naar een verlaten treincompot gaan. Maar we hadden geen exact adres. We
hebben een eind langs de spoorbaan gereden en gekeken naar oude loodsen. Toen we
er één hadden gevonden zijn eerst de mannen gaan
kijken. Zij kwamen later terug om de camera´s en statieven te halen. In de tussentijd was er al drie keer
een beveiligingsbusje met daarin een speurhond voorbij gereden. Het leek mij een té grote uitdaging om dan ook mee te gaan naar de loods. Ik ben samen met Wil
naar andere locaties op zoek gegaan. Al snel kregen we een smsje dat de mannen weer terug waren.
Het alarm was afgegaan en ze waren weggestuurd.

Met eigenlijk maar twee geslaagde locaties en een hoop fails konden we ons urbex dagje weer afsluiten.
Maar een urbex dagje is niet compleet zonder een bezoekje aan de MC Donalds. Jam jam!